പാനപാത്രം
അപ്പവും വീഞ്ഞും വിഭജിച്ചു ..
വിഹായസ് രക്തപങ്കിലം ...
കൊതിച്ചു നീയും ഞാനും ..
മറ്റൊരു ഉയർതെഴുന്നെൽപ്പിനായ് ...
ഒരു കൈ തന്നു ,
താങ്ങും തണലുമായ് നീ ..
കരങ്ങൾ കോർത്തിണക്കി മുന്നേറി നാം .
തുറപ്പിച്ച കണ്ണുകൾ
ചോരയ്ക്കായ് വാളോങ്ങി ...
പൊരുതി നാം ..
ഒരു വേള ,
ചതിച്ചു നമ്മെ , ആ വിശുദ്ധ പാനപാത്രം ...
കുടിച്ചു ഈ പാപി ,
നിൻ ചുടു രക്തം ...
ഒടുവിൽ പാപ ഭാരമേറി നീ,
നടന്നു നീങ്ങി ..
പാനപാത്രങ്ങൾ ഇനിയുമുണ്ടാകും ..
ഓർക്കുക , ഒറ്റുകാർ താഴ്വര കീഴടക്കും .
കുരിശിൽ നിന്നിറ്റു വീണ രക്തം ,
ചുവപ്പായിരുന്നു നിറം ..
വിപ്ലവത്തിന്റെ ചുവപ്പ് ..
ഉയര്തെഴുന്നെല്ക്കാൻ സമയമായ് ..
മഹാനഗരം വിളിക്കുന്നു നിങ്ങളെ ,
അടിച്ചമർത്തപ്പെട്ടവന്റെ ,
കുരിശിൽ തറച്ചു തീർത്ത ,
സ്വാതന്ത്ര്യം ഉയർത്തിപ്പിടിക്കാൻ ...
ഇറ്റു വീണ നിൻ ചോരത്തുള്ളികൾ ,
ഉയർത്തിപ്പിടിച്ചു ,
വിപ്ലവത്തിന്റെ പാനപാത്രം ...
കൃഷ്ണരാജ് എം
(17/06/2015)
No comments:
Post a Comment